oda do Du…

Dupa – ludzkość szczęścia pozbawiła,
Dupa – na jabłko Adama skusiła.
Dupa – nieraz królów dawnych mianowała,
Dupa – też ich detronizowała.
Dupa – bogaci,
Dupa – rujnuje.
Dupa – losami świata kieruje.
Dupa – pomaga,
Dupa – przeszkadza,
Dupa – miłuje
i…
Dupa – zdradza.
Dupa – żebraków i królów raduje,
Dupa – w pałacu i w chacie króluje.
Dupa – smakuje młodym i starym.
Dupa – tchnie żądzą, upaja czarem.
Dupa – pachnie,
Dupa – śmierdzi,
Dupa – też wspaniale pierdzi.
Dupa – wielkie kupy sra.
Dupa – na klarnecie gra.
Dupa – dziewczęta wyciąga z nędzy,
Dupa – najlepszą kopalnią pieniędzy.
Dupa – chłopaków jak w banku gromadzi,
Dupa – frajerów do ołtarza prowadzi.
Dupa – motorem zawsze i wszędzie.
Dupa – jest hasłem
i zawsze będzie…
Dupa – krzepi,
Dupa – dzieci sieje,
Dupa – płodzi,
Dupa – rodzi,
Dupa – nigdy nie zawodzi.

Stąd wynika jasny morał
Grzmiący jak potężny chorał:

Człowiek się rodzi – z dupy wychodzi.
Człowiek się żeni – na dupę wchodzi.
Człowiek umiera – na dupie leży.
Wszystko na świecie od dupy zależy.

Dupa zrodziła Zygmunta i Piasta.
CZEŚĆ DUPIE, I BASTA!!!